Technisch vermogen wint niet van wilskracht

TAC’90-ONA 1-1

We rijden richting Den Haag naar Moerwijk west. In de buurt van het Zuiderpark liggen de velden van de Takdier Boys Amar Deep Combinatie. Een steeds muliticultureler wordende echt Haagse vereniging, waar voetbal geleefd wordt. Mannen met hesjes aan het hek, dat niet open gaat voor de bus. Met gevolgen zoals zal blijken.

Een vriendelijke ontvangst in een kantine, waar je niet hongerig vandaan kan komen. Heerlijkheden uit vele landen te koop. Een complex dat op het eerste gezicht een beetje troosteloos aandoet. Er om heen huizen, die met lege ogen op de velden uitzien. De sfeer moet gemaakt worden door het publiek dat in plukjes rond het veld kleumt. Weer veel trouwe ONA busgangers en autotoeristen.

De opstelling werd gekleurd door het nog niet inzetbaar zijn van Mo F, Chalid K en Jaouad E. Natuurlijk dachten de resterende 16 allen opgesteld te worden in de basis. Maar trainer Theo koos diegenen die het best in zijn strijdplan pasten. Dat levert in onze selectie een in principe sterke bank op. Dat is het mooie en moeilijke van een sterke selectie.

We wisten dat TAC een snelle en technisch vaardige ploeg had en dat het ontregelen van hun middenveld cruciaal zou zijn voor de match. De opdracht was opvangen tien meter voor de middenlijn en verder geen ruimte geven aan TAC. Bij balbezit moest ONA proberen er voetballend uit te komen en waar mogelijk gebruik maken van de snelheid van spitsen Anouar Ch en Mo B.

TAC begint direct agressief met aanvallen. De verdediging heeft ondanks de behoudende speelwijze moeite met het snelle en gevarieerde aanvalsspel van de tegenstander.

ONA speelt een beetje benepen. Als de bal over de middenlijn komt worden er veel persoonlijke duels verloren op kracht. ONA speelt zeker niet slecht, maar TAC is gewoon beter. De tegenstander creëert kansen. Het centrum wordt een paar maal uitgespeeld en de backs, vooral Quinten, hebben het moeilijk tegen de snelle en voortreffelijke buitenspelers van TAC.  

Een paar schoten vliegen naast of over en Erik vd L toont zich weer een betrouwbare sluitpost. Hij stopt tweemaal een doorgebroken speler af en moet zich een paar maal strekken bij schoten van ver en dichtbij.

TAC heeft de hele eerste helft een veldmeerderheid, maar met kunst en vliegwerk soms, weet men ze van scoren af te houden. Het middenveld wordt niet overlopen maar kan aanvallend niet veel uitrichten om de spitsen te lanceren.

De werklust van ONA is wel hartverwarmend (mag ook wel met dit gure weer overigens). Souf Ch gestart op 6 en Zacharia B op 10 wisselen soms van positie als het spel er om vraagt, maar kunnen geen splijtende passes geven.

De scheidsrechter, die een beetje zijn eigenwedstrijd fluit, is wel erg lankmoedig bij verdedigend geweld en heeft een scherp oor voor tegenspraak.

Hij is meer van zijn spelregels dan van het spel. Jef V en Georgio P doen wat ze kunnen, maar het is soms monnikenwerk. Toch komen Mo en Anouar een paar keer door maar de keeper is betrouwbaar bij geplaatste schoten.

Vlak voor rust ontstaat na een corner een gevaarlijke onoverzichtelijke situatie voor het doel. Maar als de kruitdamp opgetrokken is ligt Erik met de bal in handen voor zijn doel.  

De rust komt met een voor ONA zeer gelukkige 0-0 stand.

In de rust is de stemming niet gelaten, maar fel. Wij zijn ONA en we laten ons niet wegspelen. Het moet brutaler en scherper is de mening. Anouar, de meest multifunctionele speler van ONA, gaat in plaats van Quinten, op de backplaats spelen. Hij is door zijn snelheid beter opgewassen tegen de snelheid en kracht van de linkerspits van TAC. En Jaouad el J komt op zijn langzamerhand vertrouwde plaats te spelen.

In de tweede helft klapte ONA er echt op. De bal werd beter in de ploeg gehouden. Jaouad kapte en draaide zich langs twee tegenstanders en gaf een prima voorzet. Het schot van Georgio wordt geblokt. Zacharia vindt de keeper op zijn weg.

TAC neemt weer eens snel over en Erik tikt een dodelijk schot in de linker boven hoek elegant over de lat (Mo F vroeg me het woord schitterende redding een keer niet te gebruiken, maar het was er wel een).

ONA bleef de aanval zoeken. Een snelle combinatie tussen Jaouad, Soufian en Georgio eindigde bij Mo. De keeper greep goed in. Het gaat toch gebeuren dacht iedereen, toen Soufian na een combinatie waarbij Maik Z en Mike D betrokken waren uitbrak, en alleen naar de zestien stormde.

Iedereen zag dat hem de benen afgezaagd werden net in de zestien, maar de scheidsrechter legde de bal op de lijn van het strafschop gebied. Hij gaf geen kaart aan de boosdoener en geen penalty. De vrije trap werd gestopt.

Er volgde weer een snelle aanval van TAC, ingeleid door een forse overtreding op het middenveld. Onze verdediging werd ontmanteld en TAC scoorde van dichtbij. Het doelpunt werd geteld. De scheids had niets waargenomen dat op een fout wees.

Dat geeft het gevoel, dat je krijgt als je een inbreker betrapt en de politie hem er met je nieuwe auto vandoor laat gaan.

Het was in plaats van 0-1, 1-0. Haagse vreugde groot, Goudse woede groter.

Het typeert deze leidsman dat hij het zeer vervelend vond dat hij het laatste half uur bij het Goudse publiek geen goed meer kon doen. “Sinterklaasideetje: een spiegel.”

We hadden nog twintig minuten en veel strijdlust. Souf ging naar tien en de laatste tien minuten Mike naar de spits. Geen wissels meer. Een wijs besluit bij een knokkend TEAM.

We vielen aan, er kwamen tegenaanvallen. De keepers waren niet te passeren en Joeri werkte als laatsteman-voorstopper (een nieuw fenomeen). Een functie waarin je jezelf regelmatig tegenkomt. Hij bleek er geknipt voor.

En wat in een sprookje moet gebeuren, geschiedde ook. In de 90ste minuut gaf Mo de bal aan Jaouad. Van Jaouad ging hij naar Jef. Jef plaatste hem op het hoofd van Mike. Onze aanvoerder kopte loepzuiver naar de aanstormende Soufian en Soufian schoof de bal cool onder de keeper door. 1-1!!!

Dolle vreugde. Beide ploegen probeerden tevergeefs de winnende te maken. Erik verrichtte nog even een wereldredding en de scheids floot het einde.

1-1.

Verdiend?  

Een heerlijk gestolen puntje. Een klein sprookje (uiteindelijk komt dus die inbreker de auto terug brengen). Dat dus...

ONA heeft als een team gestreden en dat was de grote winst na vorige week. TAC is echt verreweg de beste ploeg ,die ik dit seizoen gezien heb. Het was een goede spannende wedstrijd.

De busreis terug was best gezellig. Onderweg kon door een spontane collectie (dat is ook ONA), de portemonnee-pijn van de chauffeur (een onsportieve forse bon van de Haagse politie voor een parkeer overtreding) nog genezen worden.

Ik denk dat er in meerdere Goudse gezinnen heerlijk gegeten is van de maaltijden, die gescoord zijn in de kantine van TAC. Er werden nogal wat tasjes de bus uitgedragen.

Er speelde een vechtmachine, de tweede helft. Als we dat vast kunnen houden tot aan de winterstop, wordt het nog wat.

Eerst maar eens Rijnmondcuppen aanstaande Dinsdagavond.
Thuis.

Carla heeft bardienst.

Dus het is anders dan de gewoonlijke duistere Dinsdagen.

JANO.