Met elkaar, voor elkaar

Laakkwartier- ONA 1-3

(Oh Oh Den Haag.
Wat wonen wij hier graag
Het was wat moeilijk in t’begin.
TOEN VLOGEN ZE ER LEKKER IN.
Weg uit die onderlaag.)

Het ging naar Laakkwartier deze Paasmaandag. Een club opgericht door de vaste bezoekers van een kapsalon in de jaren 20 van de vorige eeuw. Een niet grote club met een veld midden in een Haagse wijk, qua mentaliteit en sfeer , sterk gelijkend op ONA . Dit seizoen ook niet sterk spelend.

Vader Rob Plomp had een goed gevoel toen we de bus instapten naar Den Haag. Was het omdat zoon Robin, zeker niet zou starten, die met pijntjes tobbend de hele week niet had kunnen trainen en uit nood op de bank zat? Ik kan het me niet voorstellen. Wat het wel was. Misschien het vertrouwen dat er wel een einde moest komen aan de reeks ellendige onverdiende nederlagen van de laatste weken.

Mijn gevoel was heel anders. In 2006 speelde ONA voor de laatste maal bij Laakkwartiet. We zaten weer eens een jaartje in de tweede klasse. EN in de wedstrijd waar Laakkwartier kampioen werd en promoveerde, degradeerde de verliezer ons ONA naar de derde klasse 3-0. Een groot deel van de selectiespelers was heel laat terug in Gouda die dag. Het verdriet werd verdronken in het feestgedruis en door stromen bier zwommen ze naar de kater van de volgende dag.

Het zou toch niet weer gebeuren dat ONA door het eveneens in nood verkerend Laakkwartier door de ondergrens geduwd zou worden? Een beetje onrustig ging ik op de tribune zitten.

De kunstgrasmat was goed, de zon scheen, de sfeer was als thuis en er was aardig wat publiek.

De scheids was een goeie, met gevoel voor het belang van de wedstrijd. Hij werd om consequent te blijven door het gedrag van een paar spelers gedwongen om meer gele kaarten te trekken dan hij eigenlijk wilde. Maar voor de rest floot hij souverein.

Dus alle ingredienten voor een spannende pot voetbal waren aanwezig. Vooral ook omdat beide teams op dit terrein goed uit de weg konden. De thuisclub had een jong technisch zeer goed elftal met veel snelheid. ONA had een wedstrijdselectie, waarin veel jeugd opgenomen was.

Yassin A (pepernoot) rechter verdediger, Nino van O rechtermiddenvelder en Yassin el M (mango) de spits stonden in de basis.

Het begin was voor Laakkwartier. Met veel snelheid uitgevoerde veelal individuele acties werd de ONA verdediging onder druk gezet. De ONA verdediging kon soms met kunst en vliegwerk standhouden en Erik toonde gelukkig in deze wedstrijd weer eens duidelijk wat een klasse keeper hij is, hij redde degelijk bij een paar felle schoten en wist een hard schot van even buiten de zestien met de vingertoppen tegen de lat te drukken. Een wereldredding. Het enige foutje van de rustig en voortreffelijk spelende Revelinio J. herstelde hij met een katachtige duik. Hij heerste de hele wedstrijd in zijn strafschop gebied. Joeri T kreeg overal nog net een teen tussen en schroomde niet om ballen als het nodig was weg te roeien.. hij gaf rugdekking waar mogelijk.

Yassin en Jef V ontdekten snel dat de snelle buitenspelers alleen met proactief verdedigen getemd konden worden en het aanvalsgeweld kwam gaande de eerste helft steeds beter onder controle. Na tien minuten kwam de eerste ONA aanval. Jaouad el J opende zijn truckendoos en kwam tot een te zacht schot. Mo ontworstelde zich meer en meer aan de dubbele dekking en Yassin (mango) slaagde er steeds meer in zich in het spel te betrekken kwam ook tot een schot.

Een prachtige aanval via Jaouad, Georgino (fel als altijd), speelde Nino vrij maar er werd hands geconstateerd. Globaal gezien was de aanvalsopzet van ONA meer bekeken dan het stormen van Laakkwartier maar de eindpass was vaak niet sterk. Mo was al een paar maal ontijdig gestuit, toen een onderschepping de bal via Mike (de Rots op 6) en Jaouad bij Georgio kwam hij speelde fraai Mo aan en diens schot ging via de keeper over de lijn 0-1.
 
Daar was dertig minuten door het hele team voor gestreden !! Laakkwartier voerde de druk op met heel veel loopacties. Het werd wel weer even gevaarlijk voor onze goal maar de aanvallen waren niet echt verassend. Al moet gezegd worden dat de paal ons een keer redden moest De verrassing veel wel aan de andere kant. Er werd weer eens een aanval onderbroken door Mike en Revo, de bal kwam bij Jaouad een slimme schijnbeweging en de bal ging naar de vrijlopende Mo. Een schot en 0-2.

Een boost voor ons, een klap voor de thuisheren. We speelden 41 minuten. En het werd bijna nog mooier. Nino veroverde een bal speelde in een beweging Mo vrij en Mo kreeg een sprookjeskans op zijn hattrick. Zulke kansen moet je een jurist niet geven die geloven niet in sprookjes. Hij schoot dus naast. Het was en bleef 0-2 tot de rust.

Na rust trok Laakkwartier weer ten aanval. De aanvallen steeds onsamenhangender en waren veel gemakkelijker te controleren. Er kwamen wel kansen maar als de verdediging het niet voetballend kon oplossen stond Erik er nog altijd. Het was een team tegen een verzameling individualisten.

Iedereen werkte voor iedereen bij ONA. Georgio raakte bij een actie geblesseerd aan de knieband en werd vervangen door Robin. Uit het niets kwam er nog de 16 jarige Ismael M voor Nino (zijn debuut).

Misschien een beetje meer snelheid. Nu dat was wel zo. De snelle Laakkwartier mannen wisten niet dat het nog sneller kon. Een brommer op voetbalschoenen. Robin (zwijgend, sterk en dienend) laat zich vaak zakken en steunt de verdediging met goed en bekeken spel. Ona kreeg meer kansen omdat de vermoeidheid ook bij Laakkwartier toesloeg.

Er kwamen vervangers maar het werd niet beter. Een Yaoud, Mo, Yassinmango combinatie eindigt naast de goal. Jef en Yassinpepernoot komen er wat meer uit. In de 36ste minuut onderbreekt Yassin een aanval en stormt de vrije ruimte in vrij op weg naar de goal. Hij is niet zelfzuchtig, maar speelt de bal naar Mo, die beweegt teveel naar links en speelt Jaouad aan. Robin is ook ter plekke gekomen krijgt de bal van Jaouad en scoort koel 3-0. Na een coole combinatie.

Wedstrijd gespeeld zeg je dan. Maar twee minuten is het na een afgeslagen aanval met een geplaatst onhoudbaar schot vanaf de rand van de 16: 1-3.

Toch nog even billen knijpen. Maar het blijft 1-3. Drie zwaar bevochten, maar uiteindelijk, dik verdiende punten.

Er heerst veel vrolijkheid in de bus naar huis. We staan weer net boven de nacompetitie streep. Over ruim twee weken TAC. Die kunnen uitgerekend bij ONA kampioen worden.

Dat wordt weer buffelen mannen.

Maar als we zoals vandaag als een team strijden zijn we moeilijk te verslaan.
JANO