De ene helft is de andere niet. Gelukkig maar!

ESTO-ONA 1-3

Eendracht Strekt Tot Overwinning versus Ontspanning Na Arbeid, het affiche voor deze week. Een streekderby waar het niet alleen om de eer ging, maar zeer zeker ook om de punten. ONA wilde aan kop blijven en ESTO vond dat het ten onrechte in de gevarenzone stond en wilde net als in de laatste twee derby’s ONA gebruiken om de weg omhoog te vinden.

ONA wist dat de Kievietsheuvel hen niet zo welgezind was, maar de periodetitel gaf steun en het vernieuwde kunstgras moest onze technische tikkers toch wel liggen. Ons trainersduo liet het team van vorige ontmoeting staan en naast de reserve keeper Jesse N (een vroegbloeiertje), zaten Georgio P (na een schorsing), Robin P (na een vakantieachterstand) en Jaouad E (voor het eerst na anderhalf jaar schorsings- en vooral blessure ellende) op de bank. Je kan het slechter treffen als trainers!

In de warming up werd duidelijk dat eendracht rond de lange bal bij ESTO een belangrijk wapen zou worden.

In het begin van de match kreeg Jeffry V van de verse Vader Jaouad el J een goede kans gepresenteerd, maar hij werd gestuit. En dat was ongeveer het laatste aanvallende wapenfeit van ONA van de eerste helft. ESTO forceerde via de vleugels een doorbraak en Erik van L moest reddend optreden.

De druk bleef en Mark Z trad wat te nadrukkelijk op in de 16 en verdiende een penalty. Gelukkig was Erik (de verdedigende uitblinker vandaag) rustig. Hij bleef lang staan en de schutter moest de hoek kiezen, die Erik in het hoofd had. Een niet te hard, maar wel zuiver schot, stopte hij redelijk gemakkelijk. Degene die dacht dat ONA nu wel wakker zou zijn had het mis. Er werd slap verdedigd en slordig gespeeld. En na 20 minuten liep het goed mis. Een goede snelle aanval van ESTO over veel schijven leidde tot een lage voorzet die ongehinderd (waar was die verdediger?) van dichtbij ingeschoten kon worden. 1-0 en verdiend.

ONA probeerde wat terug te doen, maar ESTO bleek een geheim wapen te hebben. En dat werd nadrukkelijk ingezet. U begrijpt het al. Ja inderdaad, de grensrechter.

Deze onbeschaamde 'rand'crimineel stak bij elke poging tot aanvallen van ONA de vlag omhoog. Zijn luid uitgesproken motto was: "Je kunt het altijd proberen."

Dat was vooral vervelend omdat laatst man Joeri T regelmatig met fraaie dieptepasses Mark M en Jaouad el J aan het werk zette. De scheids had het wat laat in de gaten en het duurde tot in de tweede helft tot hij zijn lijnman-assistent een paar maal liet staan. ONA kon ook door deze escapades weinig gevaarlijk voor de goal komen. Jeffry kwam nog tot een schot gestopt door de keeper, die het standpunt had: "Waarom zou ik een bal in een keer stoppen als het ook in twee keer kan." En hij kwam er de eerste helft mee weg.
ESTO bleef de eerste helft druk uitoefenen, maar Erik stopte de ballen of de voorwaartsen hadden het te hoog in de bol en schoten over. De rust kwam met een verdiende 1-0 voorsprong van de thuisclub.

Trainer Willem sprak in de rust klare taal. Er moest harder gewerkt worden in de tweede helft, wilden we hier resultaat halen. Geen ontspanning VOOR arbeid, maar NA arbeid, was de leus voor de tweede helft.

Mark, die door een niet verstandige reactie op een paar niet bestrafte aanslagen op zijn lichaam (ESTO speelde op het randje), geel had opgelopen, werd vervangen door Robin P.

In het begin van de tweede helft leken de woorden van de trainer niet ingedaald. Twee goede ESTO aanvallen in drie minuten dwongen Erik tot twee zeer goede reddingen.

Toen bleek het kwartje echt gevallen en in de eerste beste aanval daarna plaatste de op links spelend Robin schitterend naar de rechtervleugelflitser Jaouad el J (onze beste veldspeler deze wedstrijd. Ik denk dat de hele wedstrijd weggespeelde rechter verdediger vannacht slecht geslapen heeft.) De verdediger kreeg steun van een helper en Jaouad besefte zich dat Mo F nu vrij moest zijn gaf een scherpe voorzet en Mo (had extra bewaking vandaag) scoorde beheerst 1-1. Een doelpunt uit het boekje.

ONA was los en ging door. De vlagger werd moe van het vlagopsteken en hield de vlag naar beneden toen Jaouad el J via Anouar Ch en Jef de bal kreeg en zich langs drie tegenstanders goochelde en via een muizengaatje de bal haarzuiver tussen keeper en paal schoot 1-2.

Grote vreugde. We moesten nog een half uur maar de rollen waren definitief omgedraaid.

ONA was baas op het veld. Anouar en Khalid K, drongen regelmatig het linker verdedigingsblok binnen en stichtten verwarring. Uit een aanval die maar door bleef gaan, na een corner, kwam de bal bij Didier K. Hij plaatste naar de daar ook nog aanwezige Mike D, die eerst uit wilde halen, maar toen heel slim de bal tussen de benen van de keeper door in de goal tikte. 1-3! Nog een kwartier te gaan.

Jef (wat heeft die man een energie en vechtlust!) ging voor een popelende Georgio P, en Mo maakte plaats voor Jaouad E (terug na anderhalf jaar !! en gretig op zoek naar zijn oude vorm).

Als je nu denkt dat ONA deze toch met moeite bereikte voorsprong zou koesteren en het spel dood zou gaan maken, dan ken je dit ONA nog niet. Het aanvallen ging vrolijk door en de tegenstander kreeg ruimte voor tegenaanvallen. Jaouad el J kopte bij een aanval over en Didier werd na een combinatie Maik, Georgio en Jaouad vrij voor de goal gezet. Na de assist nog een goal was mooi geweest. Het mocht niet zo zijn. Een snelle alles of niets aanval bracht een ESTO aanvaller op acht meter vrij voor de goal. Erik werkte met een bliksemsnelle reactie de bal buiten. Erik redde de meubelen ook nog een paar maal bij weggegeven corners. De zwager-act tussen de beide Jaouads mislukte op een haar. Het bleef 1-3.

De tactiek in de eindfase was misschien niet zo verstandig, maar de wedstrijd bleef leuk. Hulde voor het centrum Mik en Joeri. Er kwam geen muis door. De flankverdedigers Khalid en Maik hadden het wat moeilijker, omdat ESTO bleef geloven in aanvallende backs en onze vleugelaanvallers soms wat al te enthousiast naar voren aan het gaan waren. De middenlinie Jef, Klippie en Anouar speelde uitstekend in de tweede helft en de aanvallers hadden moeite met het lijf aan lijf werk van de tegenstander en werden gefrustreerd door Vlaggemans (is er bij ESTO geen ander baantje voor deze man). Dat was het enige minpuntje van de scheidsrechter die wel in de geest van het spel floot, maar dit eigenlijk te laat doorhad.

De busreis terug (ja de heren worden in watten gelegd) uit Bodegraven (contract is contract) verliep rustig.

Het winnen wordt langzamerhand wennen. Neem van mij aan dat dat een gevaarlijke toestand is. Maar is wel leuk als je het meemaakt.

Zondag Coal. Daar hebben we ook nog een mooie ervaring mee.

Chris Langeveld weet het vast nog wel.

JANO