’t Zand- ONA De thuisclub speelde niet tegen ONA, maar met

’t Zand- ONA 9-0

Als je keeper, met stip, de beste man op het veld is en je verliest met 9-0. Dan heb je het niet echt goed gedaan moet je eerlijk zeggen. 

Het enige dat aan ONA kant er uit sprong was de comfortabele dubbeldekker die ons vervoerde. Marco vond de weg naar het ‘slachtveld’ in Tilburg weer redelijk gemakkelijk. Misschien dat teruglopen naar Gouda, (de CO Adriaanse methode), al goed had kunnen bijdragen aan een van de grootste manco's van de selectie, De CONDITIE.

Was ‘t Zand nou een wereldploeg? Nee zeker niet. Een degelijk elftal, met een zeer goede nummer 10.

In de eerste helft kon ONA het ook aardig bijhouden. Jammer was dat Mick van der K al in de derde minuut, met een vervelende spierblessure, het veld moest verlaten. Revo (als valse linkerspits gestart) werd teruggehaald naar de verdediging. De grieperige Jaouad kwam erin voor de spitspositie. Er was wel weinig bezoek aan de helft van de  tegenstander mogelijk. 

Na 30 minuten kreeg ONA de eerste echte kans, maar de thuisclub hield het voorlopig op twee goals-, een kopbal van een volkomen vrijstaande aanvaller, na een standaardsituatie en een effectvol schot van de zijkant in de verre hoek. Ze hadden er een kwartier voor nodig. Tot rust veranderde de stand niet. Jaouad E kreeg geel voor een mislukte Maradonna imitatie, en de verdediging hield het dicht dankzij het sterke keeperswerk van de in de selectie weergekeerd Peter Ernst.

De trainer wees er in de rust op dat voetbal een teamsport is en dat je alleen door met en voor elkaar te werken een wedstrijd als deze uit het vuur kon slepen, met wat persoonlijke aanwijzingen.

De eerste minuten na de hervatting leek het kwartje gevallen te zijn. Peter verrichtte even een wondertje bij een doorbraak van t Zand. ONA nam het spel even over. Na een aardige aanval kwam Jaouad E met een handige draai vrij voor de keeper maar schiet helaas door het midden en de keeper gokte daarop. Bij een volgende aanval schiet Jaouad el J  over. Maar tot een dijkdoorbraak kwam het niet.

Integendeel. Een riskante pass in de breedte werd onderschept en in de chaos die erop volgde was Peter kansloos. 3-0. 

Het leek dat na dit doelpunt het geloof in het team vermogen bij ONA ineens weg was. Iedereen probeerde op zijn manier er nog wat van te maken en dat liep, voorstelbaar, faliekant mis. Een vrolijk rustig combinerende tegenstander liep op het gemak door de ONA verdediging heen en scoorde als ze er zin in hadden. Peter, Joeri en Revo waren de enigen die het gewenste niveau haalden. De rest kwam er niet aan te pas. Een poging tot een sprintje werd gevolg door vijf minuten uithijgen. De conditie was ver beneden peil. 
Corona kan je niet overal de schuld van geven. Het gebrek aan zelfbeheersing bij de meesten en de onstilbare zoethonger speelt een belangrijke rol. Voor de youngsters Julian H en Levi N, (die notabene zijn debuut maakte in de eerste), was er in deze chaos geen eer te behalen. Je wordt er hard van zeggen ze dan. Een schrale troost. 

Van 0-3 werd het uiteindelijk 0-9. Het eindsignaal verhinderde de komst va de 10de treffer.

Een goed gesprek over de doelstellingen voor dit seizoen zal er wel komen denk ik. Er zullen een mensen op de training ontbreken in de komende tijd hoop ik. Het wordt een moeilijk seizoen weet ik.

Maar zonder doorzettingsvermogen loopt de motor vast in het zand hebben we al gezien.

Wat te doen met dit resultaat? Gisteren was ik op de begrafenis van de, geestelijk wat anders dan normaal geacht zijnde, zoon van een vriend van ons. Op de begrafenis werd gesproken over de toespraken die hij vaak en spontaan meende te moeten houden. Ze eindigden altijd met: "Eins, Zwei, Drei, Zand erover." 

Lijkt me een goede afsluiting. 

Tot zondag tegen Olympia.   

JANO