MSV ’19 1 – ONA 1: 2-3 (Het wonder van Montfoort gebeurde gelukkig niet)

Als je niets van de wedstrijd wetend, de uitslag ziet denk je, dat was een spannende pot daar in Montfoort. Het was ook spannend in de laatste vijf minuten. ONA speelde na de rust MSV ‘19 aanvallend zoek en was twintig minuten voor tijd op 0-3 gekomen. Daarna werd de ene na de andere kans verprutst en kwam MSV (een echt strijdlustige ploeg), na twee verdedigende blunders op 2-3 en moest ERIK, die niet vrijuit ging bij de eerste goal, de meubelen redden door een bal onder de lat weg te tikken. Dat was effe spannend.

Voor het overgrote deel was de wedstrijd dus niet spannend, wel matig. MSV speelde met veel inzet, had een paar goede spelers maar als team een paar zwakke plekken (er was nogal wat personeels-schaarste). ONA miste om diverse redenen ook een zevental spelers uit de eerste selectie en speelde de eerste helft slordig en onze mannen liepen nogal eens uit positie. Aanvoerder Syl had veel verbaal geweld nodig om zijn team bij de les te houden. Van het plan: “een beetje achteruit hangen, de veldbezetting compact houden en gebruik maken van de snelheid van Pascal”, kwam in het begin niet veel terecht. Pascal speelde tegen een wat onhandige reus, maar werd vaak hoog aangespeeld. De keren dat de bal wel goed bij hem aankwam werd het direct gevaarlijk bij de MSV goal. Jaouad speelde na zijn glansrol zaterdagavond bij Watergras nu, met nog wat zware benen, dienend en dat kan hij ook zagen we. Er kwamen kansen: Jeffrey, die niet zijn gelukkigste wedstrijd speelde miste een paar goede kansen. En wat zo vaak gebeurt. Er volgde een domme ingooibal van ONA, een snelle counter (MSV had een paar snelle technisch vaardige spelers), een nogal opvallende noodremactie van Maik (verder goed spelend), en de bal ging op de stip. Dat konden we helemaal niet gebruiken een achterstand. Maar de aanloop werd genomen. Erik dacht aan de tien kansloze strafschoppen in de match tegen Jodan Boys en dacht elf keer achterelkaar kansloos, dat gaat niet gebeuren en dook de goed ingeschoten bal schitterend uit de rechter benedenhoek. Twee minuten later goochelde Jaouad zich tussen drie mensen door op het middenveld, speelde met een beweging Pascal vrij. Die kapte een tegenstander uit, en schoot met zijn linker in de korte hoek. In plaats en 1-0 dus 0-1! Dat kon ONA goed gebruiken. Het werd wat rustiger en het enige opvallende was dat de voorstopper van MSV geblesseerd raakte door zijn gezicht vol in de strijd te gooien bij een precaire situatie voor MSV. Even later stopte de keeper een goed genomen vrije trap van Danny en floot de scheidsrechter (echt geen slechte) voor de rust.

In de rust werden de gemoederen (je krijgt altijd wat reuring als het niet helemaal lekker gaat) door Theo met verstandige woorden tot rust gebracht. En het team beloofde van de ruimte die er zou komen in de tweede helft gebruik te maken.

Na tien minuten onderschepte Syl de zoveelste bal, draaide zichzelf vrij en gaf een prachtige pass op Jaouad, die bediende Youssef en die schoot de dal van 20 meter in de bovenhoek: 0-2. De boze tongen die zeggen: “het was een mislukte voorzet” worden gevoed door jalousie. Youssef bewees zijn gelijk door een goede pass van Jaouad, die zichzelf nu,misplaatst, de koning van de assist noemt, beheerst in te schieten. De wedstrijd is gespeeld dachten we. Jaouad moest geblesseerd het veld verlaten en werd vervangen door de weer uit de mottenballen gehaalde Chris. Dit gebeurde net nadat MSV dan bleef stormen en 1-3 gemaakt had. Pascal kreeg steeds meer ruimte en bediende na een rush Chris (die vond de kans te gemakkelijk en schoot in de handen van de keeper. Jeffrey kreeg van hem ook nog twee ballen op een presenteerblaadje. Stiekem scoorde MSV, zoals al beschreven, nog een keer 2-3. Pascal kwam van eigen helft, omspeelde de mee opgestoomde keeper van MSV en scoorde in de lege goal. Natuurlijk ging de vlag omhoog, dat wisten we wel (de grens had vast een “vlagviagrapil”geslikt) maar de scheids nam het over en keurde dus af. Zo werd het nog spannend wat niet spannend meer had mogen worden. De verdediging hield stand. Khalid en Maurits bikkelden en alleskunner Stefan speelde een goede partij (Mike D zal zich wel achter de oren krabben en een wekker met zes bellen kopen). Dat kon wel eens link worden.

De vreugde was groot na het eindsignaal. Ze werd nog groter toen bleek dat medekoploper HOV en nog wat, met 0-2 verloren had. We zijn weer drie punten los!!! Een weekje rust nu en dan met volle kracht verder.

JANO