ESTO 1 - ONA 1: 0-0, twee punten verloren en toch een gewonnen.

Het is rond twee uur op de zondagmiddag. Het ESTO complex. Flarden van niet vrolijk makende muziek. Het gaat regenen. Feijenoord staat achter. De wedstrijd moet nog beginnen. Ik wil het niet, maar de herinnering aan veel narigheid in het verleden hier doorgemaakt op voetbalgebied, begint te knagen. We missen een vijftal basis spelers, maar hebben een goed elftal staan. De selectie is breed. We scoren altijd, dus er moet wat mogelijk zijn. We gaan druk zetten, dus kort dekken en (een kunstgrasveld ligt ons wel) snel combinerend de aanval zoeken.

Mooie plannen, maar aan de uitvoering  ontbrak nog wel iets. Het begin was niet spectaculair. De tegenstanders kregen teveel ruimte en maakten er gebruik van om de lange bal vaak te spelen. Het bleek geen wonderploeg te zijn (er was meer  ijver dan techniek) en de” gelegenheids”-verdediging (Lars,Richard, Mitch en Mo) hield gemakkelijk stand. Middenveld en aanval aan ONA-zijde, combineerden snel maar slordig en het spel bleef in evenwicht. In de loop van de eerste helft kreeg ONA nogal wat kansen, maar de ESTO-keeper maakte met goede reflexen het gevaar voor de goal onschadelijk. Hij groeide in de loop van de match uit tot de ster van het veld.

Jaouad el J en Pascal S flitsten keer op keer langs hun tegenstanders (Pascals snelheid werd te weinig benut),  Jeffrey H werkte als een paard, Youssef Z en Maurits G zochten naar openingen en de aanvoerder van vandaag, Soufian Ch, probeerde de lijnen uit te zetten, maar er zaten veel slordigheden in het spel. We hadden ook de scheidsrechter niet mee. Hij vertrouwde volkomen op zijn grensrechters en beperkte zijn observatie terrein tot een strook van vijftien meter links en rechts van de middellijn. Schoten van Youssef, Jeffry en Jaouad waren over of naast  gegaan, toen een actie van Soufian en Pascal uitliep op een scherpe voorzet die door Jaouad el J ingekopt werd. Dolle vreugde. Tot de chauvinistisch ingestelde Hawkey van de grens buitenspel waarnam. Vlag omhoog. Afgefloten. Na een schitterend schot van ver op de paal, volgden er schoten van Youssef, Pascal en Jeffrey, schitterend gekeerd door de ESTO-doelman. Toen na een vlot stukje samenspel door vijf heren Jaouad el J de bal van dicht bij inschoot stond de keeper machteloos. Batman grens kwam hem echter te hulp. Vlag omhoog. En ja hoor de scheids floot weer eens. Het bleef 0-0. Rust.

In de rust weer de bekende gesprekken. We zouden nu echt fel gaan spelen. We scoren altijd en dat zo nu ook wel weer lukken. We hadden wind mee. We gingen de tweede bal veroveren. Etc. Theo waarschuwde wel voor het vasthouden van een goede veldbezetting. En tegen doelpunt moesten we echt niet hebben nu. Het was stevig gaan regenen en het werd guur. De  wedstrijd maakte je niet warm.

De tweede helft was een kopie van de eerste. Een machteloos aanvallend ONA en als er iemand doorkwam stond er steeds maar weer de onpasseerbare keeper van ESTO. Theo wilde wat forceren en verving Lars L, die het goed deed overigens, rustig in zijn taak spelend, door de niet geheel fitte Jaouad E. Ook hij kon geen potten breken. Onnodig bal verlies op het middenveld leidde tot twee levensgrote kansen voor ESTO, die, gelukkig voor ons, gemist werden. Inmiddels was duidelijk geworden dat concurrent PVCV bij Haastrecht op verlies stond en werd er meer aandacht aan het verdedigen gegeven. Een gelijkspel betekende dus een punt meer voorsprong. Zo geschiedde. Het bleef 0-0. De vloek over uit bij ESTO blijft bestaan helaas. Piet van Zoest de trainer van ESTO, was tevreden. Een bonus punt! Theo van Eck kon er mee leven: 0-0. Het enige wat het AD Gouda!!! over deze derby kon vermelden.

Dat wordt nog een pittig wedstrijdje volgende week tegen Haastrecht. Na een drietal onhandige gele kaarten is het potentieel met een forse ziekenboeg, en wat verplichtingen van spelers elders,  wel afgenomen. Maar aanvoerder Syl is weer terug. We wachten af. ONA heeft wel meer wondertjes verricht. Maar wel “ Inzet groot en snaveltjes dicht“, tot volgende week.  

JANO