ONA 1 – Stolwijk 1: 0-1. IJver zonder vorm loont niet. We zitten nu wel op de bodem van de put.

ONA was vol goede moed. Er was gesproken. Er was scherp en hard getraind. Er was een gevoel van “tegen Stolwijk gaan we het recht zetten”, “revanche voor de nederlaag en een signaal aan de bedreigers van onze koppositie”. We zouden direct druk gaan zetten. Geen ruimte geven en onze aanvallers zouden dan de rest wel doen. Het gebeurde zoals trainer Theo voorgesteld had. Stolwijk bleek ongeveer hetzelfde plan te hebben en er ontwikkelde zich een interessante wedstrijd. De verdediging met Syl H aan het hoofd  en Erik als betrouwbare sluitpost, deed wat van hen verwacht mocht worden en daar hield het op. Het veel geroemde middenveld en aanvalsspel ontbrak. Passes kwamen net niet aan, veel persoonlijke duels werden verloren en de goede voorzet, horend bij een goede aanvalsopzet kwam maar niet. En als er een keer een kansrijke situatie ontstond ging de bal naast of over. Het werd zoals Theo later zei, een echte net-niet-partij.

Van het gemak van spelen, zoals in de eerste helft van het seizoen, was niet veel over. De neutrale toeschouwer zag een wilskrachtig en ijverig spelend team, waar de vorm ontbrak. En dan wordt het tegen een strijdend en gemotiveerd Stolwijk moeilijk.

In het begin van de wedstrijd ging het op en neer. ONA was sterker maar onze mensen werden veel van de bal gelopen en de goede scheidsrechter floot lankmoedig, zodat de wedstrijd wel op gang kwam. De keepers deden waar nodig hun werk. Pascal S was gevaarlijk en dreigend met zijn voorzetten, maar de afwerking was slecht. Erik kreeg niet veel moeilijk werk in de eerste helft. Toen Pascal  voor  de rust ook nog uitviel werd het er niet beter op. Jeffrey  H, zaterdag terug van huwelijksreis, kwam erin als spits en “ alles-kunner” Youssef Z zwoegend als altijd, maar niet gelukkig spelend, ging op de rechtervleugel spelen. De anders zo trefzekere Yeffrey bleek, begrijpelijk, nog niet aan het harde leven gewend en had het moeilijk in de rest van de wedstrijd.

Na de rust werd ONA sterker, Jaouad E worstelde zich door de verdediging en scoorde uit de draai, maar de grens had  net op tijd buitenspel gezien en het feest ging niet door. Jaouad wat minder gesteund door neef Jaouad en een ongelukkig spelende vriend Soufian, ontmoette een been in het strafschop gebied en de scheids gaf terecht een strafschop. Nu zou het gaan gebeuren. Jaoud die zelden mist, nam hem zelf en natuurlijk gebeurde wat altijd gebeurt in dit soort wedstrijden, hij schoot naast. Stolwijk dacht: ”Het kan niet mis gaan vandaag” en zette aan. Erik redde fraai bij een vrije trap, maar was machteloos bij een uit de kluts ingeschoten bal: 0-1. De laatste vijf minuten kwam er geen muis meer door de verdediging van Stolwijk. Een onverdiende, (wat heet onverdiend, je wint gewoon)  zege was binnen.

Teleurstellend, PVCV langszij. PVC op twee punten. De kopgroep wordt breder. Harde feiten.

Wat te doen. Gewoon scherp doortrainen en als team blijven denken. Niet forceren. Dan komt de vorm vanzelf weer terug. Geen man overboord. We hebben het nog in eigen hand. Volgende week de eerste stap zetten bij PVC. Meer hoeft er voorlopig niet. We hebben een goede selectie en een goede trainer. De geblesseerden kloppen al weer aan de deur. Het moet kunnen in mijn gevoel. Al zou ik het graag zelf weer met eigen ogen zien. Want luisteren naar Gouwestad is leuk, Jurgen doet het goed, maar wel frustrerend.

JANO