PVCV 1 – ONA 1: 3-3. Door de gong gered. Doelman Erik beste man van ONA. Meer hoef ik niet te zeggen over deze wedstrijd. Als u verbaasd mocht zijn over de uitslag, kan ik u zeggen: ik ook.

Het was allemaal zo goed geregeld. Dinsdag en Donderdag lekker getraind. Vrijdag Bowlen en een hapje eten. Team building! Een bus geregeld om gezamenlijk met onze trouwe supporters naar Vleuten te reizen. Prachtig weer. Allemaal ingrediënten om een topprestatie naar te zetten. Theo had een opstelling in het hoofd en moest er op het laatste moment nog een wijziging in maken omdat Pascal S zich vlak voor de match afmeldde. Maar er stond een op papier, sterk ONA op de mat.

In de bespreking maakte trainer Theo duidelijk hoe we het zouden gaan doen. Goeie felle warming up. Direct druk zetten. Kort op de man zitten. De strateeg op het middenveld (nr 8), geen ruimte geven en vooral zorgen dat er van de vleugels geen voorzetten konden komen, want de 42-jarige maar slimme kopsterke spits was levensgevaarlijk voor de goal. De wat oudere goed fluitende scheidsrechter, die veel aan zijn grensrechters overliet, had ternauwernood de wedstrijd op gang gebracht, toen bij de eerste de beste aanval van PVCV de bal van de rechterflank af voorgezet werd - onderweg een tikje van richting veranderd – en op het hoofd van de spits terecht kwam en het was 1-0.

Je zou denken: “nu zijn ze echt wakker”, maar nee hoor. Iedereen bij ONA begon zijn eigen wedstrijd te spelen en het elftal liep niet alleen op gepaste afstand achter de tegenstander, maar ook achter de feiten aan. Het was een treurig gezicht. Getreuzel in de verdediging, niet krachtig ingrijpen en bij balbezit, niet ”hebben-spelen” maar tot mislukken gedoemde acties, vooral omdat de zuivere pass over korte en lange afstanden, totaal ontbrak. Het was soms aandoenlijk om te zien. Zwoegend een bal veroveren en direct weer inleveren. Een koploper die het hoofd verloren had. PVCV kreeg in het eerste half uur drie 100% kansen. Erik haalde een bal uit de hoek, stopte een schot van 4 meter en haalde bij een speler die moederziel alleen op hem afkwam de bal van de schoen. Deed ONA dan niets. Ja echt het kwam sporadisch voor de goal, maar de keeper wist met de slappe schoten wel raad. Uit het niets viel na een half uur de gelijkmaker een half afgeslagen corner, een voorzet van Youssef Z (die nog zo vol was van het kampioenschap van zijn D3 van zaterdag, dat hij niet zijn gewone spel liet zien) belandde bij Jeffrey H, die zich een effectieve spits toonde en scoorde: 1-1. Niet verdiend maar met veel vreugde gevierd. Nu zouden ze het toch wel gaan aanpakken, hoopte de grote ONA-aanhang. Het werd iets minder erg, maar Erik moest voor rust nog een geweldige kans onschadelijk maken.

In de rust was Theo niet vriendelijk tegen de mannen. En terecht. Zoals zo vaak zouden we het de tweede helft recht zetten. Jaouad El Y en Jaouad E ruilden van positie. En het zou nu gaan lopen.

4-minuten na rust was het weer raak. De oude spits kopte een corner keihard in: 2-1. Na een kwartier werd het nog erger en na een actie van dezelfde spits viel de 3-1. ONA verloor elk duel om de bal. Het middenveld werd overlopen en er zat nog meer ellende in de lucht. Theo moest iets doen en dacht ik heb ook nog 100 jaar ervaring op de bank: Christiaan L kwam in het veld voor Youssef en begon oorlog te maken voor de goal van PVCV. Bij een scrimmage voor de goal zag Chris een gaatje en schoot de bal achter de keeper: 3-2. Er was nog een kans op overleven dus ONA zette aan en was even de baas. Een combinatie ingeleid door Soufian Ch lukte nu eens wel en via Maurits en Jaouad el Y en Jaouad E kwam de bal weer bij Soufian die met een schuiver in de linker hoek de keeper verraste: 3-3. Er waren nog tien minuten te spelen. Zou het toch nog kunnen? Jaouad veroverde de bal net over de middellijn, passeerde een tegenstander en was alleen op weg naar de goal. De grens stak de vlag maar weer eens omhoog, ( je kon nooit weten) en de scheids trapte erin. Weer buitenspel. Gevaarlijk werd ONA hierna niet meer. Khalid moest vervangen worden door Mitch D. Een stevige trap tegen de knie. PVCV bleef voor de winst gaan (ze moesten wel) maar verder dan een paar hachelijke momenten voor het doel van ERIK kwam het niet. 3-3 de eindstand. Met een blauwe remise kwam ONA weg. Alleen MSV kwam dichterbij. Het is wel zaak om over veertien dagen, de zaken goed voor elkaar te hebben. Gelukkig geen gele kaarten deze keer, dus daaraan kan het niet liggen. Menselijkerwijs is winst op MSV 19 de gouden sleutel tot het kampioenschap. De beer is nog steeds in zicht. Maar hij zal nu echt wel geschoten moeten worden. De busreis terug was gelukkig gezellig.

Het blijft spannend.

JANO