Zondag 24 april. 10 uur 30. Trainer en staf bij ONA. Theo heeft zijn ei gelegd (valt op zijn mini boerderij denk ik niet op, maar is bij ons een onderwerp van gedegen discussie). Bijpassende tactiek wordt op het bord in beeld gebracht. Hoe anders kan het in de praktijk zijn als er ergens in een hoofd kortsluiting ontstaat!
We wandelen naar het etablissement het HOEKJE van hoofdsponsor Rene K, waar geen ontbijt (want daar ligt bij ONA 1 een vloek op) maar in een ontspannen gezellige omgeving koffie met broodjes genuttigd worden. De ploeg staat meteen op scherp. André Hazes bezet een muur en richt de focus op bloed , zweet en tranen. En dat was ook letterlijk de sfeer van deze voetbaldag bleek later. Een lachende papagaai kijkt scheef naar het hel verlichte bordje soft en hard drugs verboden en schreeuwt leugenaar en de aapjes van horen zien en zwijgen kijken tevreden voor zich uit. Ze liggen niet wakker van Cabauw.
12 u 15. Rustig terug wandelen naar ONA en de besprekingsruimte. Het valt me op dat de spelers gelukkig niet geforceerd de ogen opensperren om wakker te lijken, maar er gewoon scherp en uitgerust uitzien. Een duidelijk wedstrijdplan wordt gemaakt. Trainer Theo zegt: “Zet ze vast bij balbezit van Cabauw. Maak het veld niet te groot en dwing ze tot de lange bal. Bij balbezit van ons sluipt Danny naar de tienpositie en Mike bewaakt de kroonjuwelen. Maurits helpt Mike en zo mogelijk Danny. Is er een zijkant vrij dan komt er een back op. Benut de snelheid en ervaring van Chris en de TGV van Pascal, want daar liggen onze aanvallende mogelijkheden”. Dat er wedstrijd-zenuwen zijn blijkt uit de drukte in de medische ruimte. Allemaal kleine klachtjes . Tijdens de warming up blijkt Chris superscherp, het positiespelletje deugde van geen kant volgens hem. Slap, ongeconcentreerd etc.
De entree van de teams was indrukwekkend. Spelers met eigen en kinderen van anderen aan de hand kwamen onder opzwepende muziek, langs een erehaag van ministars, F- en E-spelers het veld op (de kinderen hadden er al een minitoernooi met limonade en patat opzitten). Fakkels zorgden voor een sprookjessfeer en veilig afgestoken knalwerk gaven aan dat het ergens omging vandaag. De pupil van de week, Jordy Rook, werd vandaag elf en werd 11 jaar geleden geboren op de dag van het laatste kampioenschap (en dat is dus al een tijdje geleden).
De wedstrijd begon en Chris stormde voor de troepen uit. Vier keer buitenspel in 2 minuten. De vendelzwaaier van Cabauw stak de vlag al op als Chris op de helft van Cabauw kwam en de scheidsrechter volgde in het begin braaf (overigens een goede scheids). Pascal liep twee keer langs zijn tegenstanders en schoot tegen lat en paal. Chris miste een goede kans. Het zag er goed uit. We waren zes minuten bezig. Cabauw kreeg een corner. Mitch D werd onreglementair gestopt, riep om hulp naar de scheidsrechter en nam meteen wraak. Gevolg rood. Een pak en voetbalintelligentie horen niet bij elkaar. Rood binnen de tien minuten. We dachten terug aan de eerste wedstrijd van het seizoen: COAL (Vroeg rood, rust 2-0 achter, eind 2-5 winst, een van de beste wedstrijden van het seizoen). Bloed, zweet en tranen, daar ging het nu om. Plan B werd uit de kast getrokken. Chris en Pascal voorin, Youssef wat ingezakt ( hij doet niets liever),Mike D. middenvelder met bijbaan voorstopper en Danny voor de rust op het middenveld. Na een kwartier was het al raak. De scheidsrechter liet de vendelzwaaier staan. Chris kreeg de bal van de magistraal spelende Sylvester H en scoorde met een verre stift. Een schitterend doelpunt: 1-0. Dat gaf een beetje rust op de bank. We bleven sterker met tien tegen elf en vier buitenspelsituaties verder (de zwendelzwaaier van Cabauw was in grote vorm) kwam de bal over links via Danny en Maurits bij Youssef die scherp voorzette of schoot. Pascal flitste de zestien binnen en scoorde: 2-0. Er ontstond zowaar een beetje rust. Onze reservekeeper, keeperstrainer, hersteltrainer, opbouwtrainer, publciteitsman, ziener Karim zei: ”Als we er nog één maken, zijn we nog voor rust klaar”. Daar hadden we wat aan. Vooral toen kort daarna de doem deze zondag over de familie D. lag, nog duidelijker werd: bij een onnozele overtreding van Mike in de 16. Geel en een penalty: 2-1. De schorsing van Mike maakt ons de volgende matches familie D. loos. Misschien moeten we vader Aad maar weer eens op de bank zetten. Vorig jaar stond dat ook heel aardig. 2-1 en Cabauw kreeg het geloof weer terug, samen met een goede kans vlak voor rust. De pauze werd benut door Theo voor restauratie doeleinden en een oproep voor Bloed, Zweet en Tranen. Zelfs de toekomstige kleinkinderen kwamen voorbij.
Geladen gingen we weer van start. Na twee minuten kwam Chris weer vrij voor de goal. Zwendelzwaaier voorkwam een goal. Danny lanceerde Pascal gaf een voorzet in de loop aan Chris en het was na 15 minuten 3-1. Nu mocht het niet meer mis gaan. De wedstrijd werd vakkundig doodgemaakt. Chris werd vervangen door Kevin en Stefan kwam voor Maurits, die zich in de vorige wedstrijd tegen Cabauw in het elftal gespeeld had en sindsdien een solide betrouwbare middenvelder bleef. Ook Mike H kwam nog binnen de lijnen voor Danny, die dit seizoen eindelijk liet zien wat hij kan. Salah en Ihab (Twee jonkies) krijgen hun kansen in de komende wedstrijden nog wel.
Damian en Milo speelden vandaag als routiniers. En Erik kreeg het laatste kwartier alleen maar afstandsschoten te verwerken van onze sportieve tegenstanders. De scheidsrechter gaf nog een dienstmededeling dat het vuurwerk langs de lijn moest zwijgen en floot even later voor het einde. Hij heeft het bekerfeestje in Rotterdam nog op tijd gehaald.
3-1 KAMPIOEN, PROMOTIE EN NIEUWE KANSEN. Het elftal blij, de vele supporters blij. De voorzitter spreekt. De secretaris is rustig als altijd. De penningmeester zwijgt en telt zijn zegeningen. Wat zal onze nieuwe technisch coördinator Michael B het jammer vinden dat hij bij Feijenoord moest zijn. Bloemen, de beker, medailles, dansen, muziek, een goede zanger en DJ ineen. Een tevreden hoofdsponsor. Aan een club als ONA heb je wat als sponsor. Ik hoop dat vele nieuwe sponsoren dit ook gaan zien Een tevreden Jörgen van de radio.
Het ging in West-Nederland vandaag om ONA en nergens anders om. Ik hoop dat het AD dit inziet. Ik miste de extra editie al, maar hoop dat ze morgen breed uithalen.
Maar wat doet het er eigenlijk toe. Als wij bij ONA maar gelukkig zijn. En dat is de begeleiding zeker inclusief uw verslaggever JANO . Er is wat groots verricht. We zijn terug en gaan door. Reken daar maar vast op.
JANO
Meer foto's van de wedstrijd en het feest in Het ONA foto album.
