ONA en mijn "oorlogsverleden"
Het zou mij niet verwonderen als mijn "herinnering" aan ONA een van de
oudste en vreemdste is. Ik heb in de Tweede Wereldoorlog gewoond in de
J.P.Heyestraat. Mijn ouders waren vanuit Scheveningen naar Gouda
geëvacueerd. Onze achtertuin keek uit over het Ona-terrein.
De volgende anekdote weet ik alleen maar omdat mijn moeder hem later nog
vaak vertelde, want ik was van september 1942, dus nog maar een peuter.
Op een dag dribbelde ik door de tuin en ontdekte wat vreemds: als ik op mijn
ene beentje leunde, kon ik niet over de heg heen kijken; maar staande op
mijn andere been lukte dat wel. Dus ik riep vanaf de heg naar de openstaande
keukendeur: "Mam, moet je kijken wat gek; als ik zo sta, kan ik die groene
mannen niet zien, en als ik op m'n andere been sta, zie ik ze wel…"
Mijn moeder keek even om de hoek van de deur en verdween voor lange tijd.
's-Avonds bleek, dat ik mijn ene beentje had gebroken, waar ik
waarschijnlijk al een paar dagen "gewoon" mee rond had gelopen. (Gerepareerd
in het St Jozef-ziekenhuis.)
En waarom was mijn moeder nou ineens verdwenen???
Ze keek naar buiten, zag een colonne Duitse soldaten over het Ona-veld aan
komen lopen en waarschuwde als de bliksem alle "ondergedoken" mannen uit de
straat, zodat die zich tijdig konden verstoppen in de crypte van de
Katholieke kerk tegenover ons huis.
Na de oorlog keerde ons gezin terug naar Scheveningen, maar het Ona-terrein
zou ik nog vaak zien: tussen 1969 en 1975 was ik leerkracht op de Albert
Schweitzerschool in de Lethmaetstraat en keek ik weer uit op het speelveld.
Ik had er nog graag lang willen lesgeven aan Marion, Jerome, Babs, Karin de
Groot..., maar bij de jaarlijkse TBC-controle had ik "streperigheid" op mijn
longen. Na een maanden durend onderzoek in Utrecht bleek het "Besnier
Boeck". Ze hadden mij in Utrecht eindeloos getest op "schimmel", want dat
zou mijn huisarts uit Stolwijk veronderstellen. Prachtige medische blunder;
op mijn formulier stond achter "huisarts": Schimmel. Die hoofdletter was ze
nooit opgevallen: het was de naam van onze huisdokter, die schuin tegenover
ons woonde in de Azaleastraat….
De Goudse GGD-arts dacht, dat de ziekte van Besnier Boeck (=Sarcoïdose)
besmettelijk was, en wilde mij afkeuren. Ik heb een deal gemaakt: U houdt uw
mond en ik solliciteer heel ver weg. Ik ben "bovenmeester" geworden van een
heel klein schooltje in het heel kleine Groningse dorpje Westeremden. Later
zou ook onze huidige Koning last van Sarcoïdose blijken te hebben; ik heb
dus een "royale" afwijking en heb ook jaren, door de prednison, net als W.A.
vorstelijk dikke wangen (en de rest) gehad.
Wouter van der Horst, Scheveningen-Binnen.
