ONA 1 (zon) - Antibarbari 1

ONA – Antibarbari,2-0 (zonder geluk vaart niemand wel).

Toen we in de rust naar de kleedkamer sloften gaf niemand een cent voor de kansen van ONA om de match tegen Antibarbari winnend af te sluiten. Het was nog wel 0-0. Maar dat was een wonder . ONA werd compleet van het veld gespeeld. Een paar aanvalsmomentjes daargelaten.

Het leek alsof het team van de tegenstander meegeluisterd had bij onze wedstrijdbespreking. ONA zou fel beginnen, druk zetten op de helft van de tegenstander, compact spelen, niet elke bal naar voren knallen. Maar rustig de aanvallen opbouwen en zorgen dat we gebruik konden maken van lopende mensen.

Het tegendeel bleek waar. Wat wij zouden doen deden de barbaren uit Rotterdam. We werden op eigen helft vastgezet, stopten de opkomende backs niet af, verdedigden op afstand, lieten Mark M op het middenveld verzuipen, werden gedwongen de lange bal te spelen, dwongen vrijwel niets af, verloren vrijwel alle persoonlijke duels en liepen gewoon  achter de feiten aan.

Na drie minuten was er al de eerste 100% kans voor Antibarbari. Hij werd gelukkig gemist. Er volgden in de loop van de eerst helft nog meerdere kansen. Erik hield gelukkig het hoofd koel en vrouwe Fortuna zat bij ONA op de lat. Het regende corners maar gelukkig was de verdediging niet het slechtste deel van de ploeg.  Er moet gezegd dat wij ook nog een enkel kansje kregen. Maar tot de rust was het huilen met de lamp aan. Gelukkig scheen de zon het grootste deel van de eerste helft , maar dat was het enige wat de supportersschare een beetje warmte gaf.

De vraag aan de trainer bij de rust was : “Tom Poes verzin een list”. Want zo gaan we het niet redden. Er moest wat gebeuren. Trainer Theo, dacht en deed. Robin P en Mike D gingen eraf. (niet omdat ze nog slechter speelden dan de anderen maar om de wedstrijd een wending te geven) Anouar Ch en Rogilio S kwamen. Nummer 10 Jeffrey H werd ook min of meer verdedigende middenvelder. Dat kan hij ook . Al vindt hij ballen over de lijn rammen in noodsituaties  zonde. We gingen naar drie spitsen , een wat meer aanvallend middenveld. De verdediging kreeg nog meer verantwoordelijkheid. Er zouden perioden komen waarin we een op een moesten spelen en waarachtig het lukte. Er was geen sprake van oogstrelende combinaties , maar wel van meer vechtlust en drive bij iedereen. 10 minuten na de rust waren we meer bij goal van de tegenstander geweest dan de hele eerste helft. Maar er bleef druk van  de Rotterdammers .Maar het strategisch inzicht van Syl en de reflexen van Erik waren voldoende om moeilijke momenten te voorkomen.

Chalid K en Maik Z verdedigden fel. Chalid  probeerde ook aanvallend steun te geven. Joeri T hield de lange provocerende spitsen  beter in bedwang dan voor rust. In de 65^ste minuut kwam Revelino  op het middenveld. Mark ging eraf. Alleskunner Jaouad e J schoof  in zijn plaats naar de aanval . De net zo als de eerste wedstrijd eeuwig vlaggende grensrechter zag  in iedere het doel naderende ONA aanvallers een buitenspel delinquent en bleef vrolijk vlaggen. Lastig bij een vloeiende aanval. De eerste maal dat de scheidsrechter, die zich niet gek liet maken door kwetterende spelers hem liet staan sloeg Jaouad E toe. Hij bemachtigde (randje buitenspel ) de bal, maakte zich los en schoot  hard in 1-0. De vreugde was groot.  Er was nog 20 minuten te spelen. Antibarbari gooide alles op de aanval. Erik redde fraai bij een hard schot. We kregen voor meer ruimte. Jaouad el J lanceerde een fraai schot  dat net over ging. Rogilio vond het tijd om de wedstrijd fraai te beslissen .

Een verdediger dacht de bal terug te spelen op de uitkomende keeper. Rogilio ontfutselde hem de bal en liet in een beweging een lob los die met een stuit in het doel verdween. Nog tien minuten op de klok. Rotterdam viel nog dapper aan maar de strijd was gestreden. Er vielen nog een paar gele kaarten, maar gevaar kon het niet meer. De scheidsrechter floot af en tot ieders verrassing en vreugde waren de punten binnen.

Het bleek maar weer eens dat het geen luxe is  om een brede selectie te hebben. Zelfs de boze vaders van de teleurgestelde zonen moeten toegeven dat trainer Theo een zeer verstandige beslissing heeft genomen in de rust. Dit is meer dan: “ een winnende trainer heeft altijd gelijk” Laten we eerlijk zijn ,het was een slechte wedstrijd van ONA . Maar wat hoop geeft is dat vechtkust er nog steeds is. Die hadden we echt nodig om uit deze precaire situatie te komen .

Volgende week een nieuwe klus. Voorlopig zijn we  tweede en nog steeds virtueel eerste. Ook in de tweede periode staan we goed Die eerste plaats was voor rust wel heel  erg virtueel. Maar de punten zijn binnen . 

JANO