Keeper ERIK tegen TAC. Een heroische strijd met een takkenresultaat...

ONA-TAC 1-6

Het was niet zomaar een competitiewedstrijd aan de Walvisstraat deze zondag. Het ging om een kampioenschap voor TAC en een wat veiliger plek aan de rand van de afgrond voor ONA. Druk was het niet direct rond het veld. Het Witte Wijn Dames toernooi (het honderdjarig bestaan heeft hoogtepunten) scoorde beter gisteren. Toch was er wel ambiance. Het belang van de match werd onderstreept door een door KNVB ingevlogen arbitraal trio. De clubgrensrechters hadden een vrije dag.

Na het beginsignaal zag iedereen direct dat het TAC menens was vandaag. Goed en snel combinerend trok het ten aanval. Erik vd L, moest binnen 10 minuten al twee wonderen verrichten om zijn doel schoon de houden. Een hard schot werd onschadelijk gemaakt en een doorbraak werd door een snelle actie naar de grond verijdeld.

Na een derde redding op een schot van rechts kwam ONA door snel te handelen tot een mogelijkheid voor Mo F. Ook hier was de keeper de baas. Het was maar een korte adempauze want TAC bleef aanvallen. De ONA ploeg werkte keihard maar werd keer op keer overspeeld door een superieure tegenstander.

Eén man bleef koel onder het aanvalsgeweld. Dat was keeper Erik; hij stopte keiharde goed geplaatste schoten, loste een aantal 1 tegen 1 situaties koel op en tikte een aantal schoten van dichtbij miraculeus over. Een absolute topprestatie.

Deed ONA dan niets terug? Ja, het kwam tot enige uitvallen en Mo en Robin (die keihard werkte en overal steun trachtte te bieden) krijgen kansjes. Het team met vier zeventien jarigen in de basis (zeker niet de slechtsten, maar zeer onervaren) was fysiek en technisch niet instaat om de storm te keren.

De situatie werd er niet beter op toen krachtbron nummer een, aanvoerden Mike D met een hoofdwond het veld moest ruimen. Revo J (disciplinair op de bank begonnen) verving hem. De enige tactiek de bal na een verovering op de zeer aanvallend spelende TAC ploeg direct in de diepte spelen en gokken op onze snelle en technische vaardige aanvallers mislukte meestal door gebrek aan handelingssnelheid.

Het bleef TAC wat de klok sloeg en eigenlijk was het alleen Erik die overeind bleef, met hier en daar wat hulp van de paal. Tot ieders verbazing haalde ONA de rust met 0-0. Het zou toch niet waar zijn dat...

Na rust bleek dat het in sprookjes geloven alleen bij het topvoetbal zin had deze week. Want TAC, geholpen door een thuisploeg die de organisatie totaal verloren had, bleef genadeloos aanvallen.

Nog een kwartier lang liepen de aanvallen vast op klippen benen, paal, lat, zijnet en altijd weer ERIK.

Toen was het echt raak, het vierde schot in een aanval belandde in het net. 0-1. Extase bij TAC. Nog geen beginnende berusting bij ONA, maar hier en daar een hangend koppie.

Quinten van S kwam voor Jeffry V. Het mierenhoop gebeuren rond onze goal bleef doorgaan, onderbroken door een paar aardige acties van Jaouad, Mo en Robin. Spaarzaam een schot. TAC maakte eerst nog een buitenspel doelpunt, maar daarna moest ERIK naar een bal spurten. Was net te laat, geen speler op de doellijn, 2-0.

De genadeklap?? Nog niet. Jaouad forceerde een corner en schoot hem in een woud van benen tegen een gedeeltelijk achter de lijn liggende keeper. Raakte Robin hem nog of was het een TAC been??

We zullen het nooit weten, maar de scheids, en die is ervoor, zag hem van dichtbij even over de lijn gaan. 1-2 en nieuwe hoop. Het duurde helaas niet lang. Een onhandige overtreding in de zestien. Bal op de stip en 1-3. Jassyn M ging en Ismael M, de Messi van onder zeventien kwam. Hij bracht geen ommekeer (maar is wel handig). Het was over en in de laatste tien minuten werd het nog 1-6. Voor deze, overigens zeer hard werkende, ONA ploeg was TAC een maatje te groot. Een goed elftal, een waardige kampioen.

Voor ONA is het nu echt 2 voor twaalf. En het woord is nog niet gevonden. Ik denk dat het woord SCHADUW is.

ONA zou met een heel ander elftal met veel meer voetvalbalvermogen en ervaring in het veld kunnen staan. Als staf en spelersgroep nu eens over hun schaduw heen stappen en het doel "handhaving in de tweede klasse" centraal stellen, zijn er echt nog kansen. Uit een beetje gezond verstand, een beetje relativeringsvermogen, een beetje acceptatievermogen, een scheutje meer excuses, een snufje minder ego, een wat minder dominant geheugen en een plons gogme, is nog best een lekkere cocktail te brouwen. Maar het moet wel snel gebeuren.

Ik blijf optimistisch.

DOSR komt Zondag langs.
Ze hebben drie punten bij zich.
Als we die nu eens in GOUDA houden.

Ik teken er voor...
JANO